Εκκολπώματα

Τι είναι τα εκκολπώματα και που οφείλονται;

Τα εκκολπώματα είναι διογκώσεις που παρουσιάζονται στο μυϊκό τοίχωμα του παχέος εντέρου και πιο συγκεκριμένα στα αδύνατα σημεία του. Οι προπτώσεις αυτές έχουν τη μορφή «μπαλονιού» ή «σακούλας» και συνήθως εντοπίζονται σε σημεία από τα οποία διέρχονται αγγεία. Προκύπτουν έπειτα από πίεση που ασκείται στο έντερο, ιδιαιτέρως κατά τη διαδικασία της κένωσης. Ενοχοποιητικός παράγοντας για την εμφάνιση εκκολπωμάτων θεωρείται και η απουσία φυτικών ινών από το διατροφολόγιο του ασθενούς. Ο δρ Κυρίτσης αναφέρει πως τα εκκολπώματα παρουσιάζονται συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες, μάλιστα σύμφωνα με τα στατιστικά, από 60 ετών και πάνω ο ένας στους δύο τα εμφανίζει, ενώ από 40 και πάνω σχεδόν ένας στους δέκα.

Εκκολπωμάτωση – Εκκολπωματίτιδα.

Η παρουσία εκκολπωμάτων στον αυλό του εντέρου συνιστά εκκολπωμάτωση. Στην περίπτωση τώρα που διερχόμενα τα κόπρανα κατά την κένωση, παγιδευτούν εντός των εκκολπωμάτων, γίνεται λόγος για εκκολπωματίτιδα. Επί της ουσίας τα παγιδευμένα κόπρανα ευνοούν την ανάπτυξη βακτηριδίων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φλεγμονή ενδοαυλικά.

Εκκολπώματα: Ποια τα συμπτώματά τους;

Τα εκκολπώματα τις περισσότερες φορές είναι ασυμπτωματικά και ανακαλύπτονται τυχαία σε εξέταση του παχέος εντέρου. Ωστόσο, δεν αποκλείεται ο ασθενής να παρουσιάσει έντονη συμπτωματολογία η οποία δύναται να περιλαμβάνει ήπιες κράμπες, φουσκώματα ή δυσκοιλιότητα. Είναι όμως αναμενόμενο, ένα μικρό ποσοστό ασθενών με εκκολπωμάτωση, να πάθει έστω και μία φορά κρίση εκκολπωματίτιδας. Σε αυτό το ενδεχόμενο, ο ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο   και ευαισθησία στην κάτω αριστερή πλευρά της κοιλιάς, ρίγος και πυρετό, εμετούς, αιμορραγία.

Διάγνωση.

Όσον αφορά τις ασθένειες του παχέος εντέρου, η διάγνωσή τους γίνεται με κολονοσκόπηση, βαριούχο υποκλυσμό και αξονική τομογραφία. Τα εκκολπώματα διαγιγνώσκονται με κολονοσκόπηση. Ωστόσο, εάν ο ιατρός υποπτεύεται παρουσία εκκολπωματίτιδας (δηλαδή φλεγμονή), τότε αντί της κολονοσκόπησης προτείνονται η αξονική τομογραφία . Αυτό συμβαίνει διότι στην προκειμένη περίπτωση το τοίχωμα του παχέος εντέρου είναι αρκετά ευαίσθητο και ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος διάτρησης από την κολονοσκόπηση. Επιπλέον αποφεύγεται και η εν γένει άβολη για τον ασθενή διαδικασία της κολονοσκόπησης. Να σημειωθεί πως η αξονική τομογραφία θεωρείται κορυφαία εξέταση του διαγνωστικού ελέγχου, καθώς δύναται να απεικονίσει πλήρως το εσωτερικό του εντέρου.

Θεραπεία.

Η θεραπεία είναι ευθέως ανάλογη με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής, σημειώνει ο δρ. Κυρίτσης. Αν γίνεται λόγος για ήπια συμπτώματα, ο ιατρός θα συστήσει φαρμακευτική αγωγή, η οποία περιλαμβάνει αντιβιοτικά, και επιπλέον θα συστήσει και συγκεκριμένη διατροφή. Στην περίπτωση που ο ασθενής ανεβάσει πυρετό, τότε είναι πολύ πιθανό να νοσηλευτεί και να του χορηγηθούν ενδοφλέβια αντιβιοτικά και υγρά. Ενδεχομένως να σταματήσει και τη λήψη τροφής δια στόματος, έως ότου υποχωρήσουν τα συμπτώματα και αισθανθεί καλύτερα. Εάν τώρα τα συμπτώματα είτε δεν υποχωρήσουν, είτε είναι αρκετά σοβαρά, τότε ο ασθενής θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση όπου και αφαιρείται το μέρος του παχέος εντέρου που έχει προσβληθεί (κολεκτομή). Η επέμβαση γίνεται λαπαροσκοπικά και έτσι αποφεύγονται τομές, ενώ η επισπεύδεται και η ανάρρωση του ασθενούς. Όταν υποχωρήσει η φλεγμονή ο ιατρός θα συστήσει, πιθανότατα, κολονοσκόπηση προκειμένου να εξακριβωθεί ο ακριβής αριθμός των εκκολπωμάτων, πόσο μεγάλα είναι και που βρίσκονται.

Συμβουλές.

Ο ασθενής οφείλει να γνωρίζει πως άπαξ και δημιουργηθούν τα εκκολπώματα, δεν φεύγουν. Αντιθέτως, ο ίδιος μπορεί να διαχειριστεί τα συμπτώματά τους και να εμποδίσει τον πολλαπλασιασμό τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την τήρηση της φαρμακευτικής αγωγής αλλά και με την αύξηση πρόσληψης φυτικών ινών. Τέλος, η άφθονη κατανάλωση υγρών (τουλάχιστον 2λίτρα / ημέρα) θα συμβάλλει στην αποφυγή της δυσκοιλιότητας, ενώ η άσκηση θα ενισχύσει την καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

Ο Δρ. Αλέξανδρος Κυρίτσης είναι γενικός χειρουργός με έμφαση στην προηγμένη λαπαροσκοπική χειρουργική και την εξειδικευμένη χειρουργική εντέρου – πρωκτού. Μάλιστα έχει εξειδικευτεί στο Memorial της Νέας Υόρκης στην ελάχιστα επεμβατική χειρουργική. Έχει εργαστεί σε κορυφαία νοσοκομεία του Ηνωμένου Βασιλείου με κύρια ενασχόληση την λαπαροσκοπική χειρουργική και την αντιμετώπιση παθήσεων του παχέος εντέρου και του πρωκτού. Στόχος του είναι η κατά το δυνατόν ανώδυνη και γρήγορη θεραπεία με ένα εξιδανικευμένο πλάνο για τον κάθε ασθενή.