Ιδρωταδενίτιδα

Η ιδρωταδενίτιδα, ή πιο συγκεκριμένα διαπυητική ιδρωταδενίτιδα, είναι μια χρόνια νόσος του δέρματος κατά την οποία δημιουργούνται μικρά επώδυνα οζίδια κάτω από το δέρμα. Χαρακτηρίζεται ως χρόνια υποτροπιάζουσα φλεγμονώδης πάθηση. Τα οζίδια σχηματίζονται συνήθως σε περιοχές του δέρματος που υπάρχει έντονη τριβή, όπως στους γλουτούς, στις μασχάλες, στη βουβωνική χώρα και στην περιοχή κάτω από το στήθος. Τα οζίδια αυτά με την πάροδο του χρόνου δημιουργούν πολλαπλά συρίγγια υποδορίως, τα οποία διακλαδίζονται προς διάφορες κατευθύνσεις.

Πώς προκαλείται η ιδρωταδενίτιδα;

Η ιδρωταδενίτιδα συμβαίνει όταν ρίζες των τριχών εισέρχονται στο δέρμα. Ο μηχανισμός δημιουργίας ιδρωταδενίτιδας παραμένει άγνωστος.  Φαίνεται όμως ότι στη δημιουργία συμβάλλουν ορμονικοί παράγοντες, γενετική προδιάθεση, το κάπνισμα και η παχυσαρκία.

Η ιδρωταδενίτιδα δεν προκαλείται από κάποια μόλυνση ή από μη καλό καθαρισμό της περιοχής και δεν είναι μεταδοτική.

Συμπτώματα ιδρωταδενίτιδας

Τα συμπτώματα της διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας αφορούν τις μορφές των οζιδίων και των εξογκωμάτων που παρουσιάζονται στο υποδόριο στρώμα. Οι ασθενείς τους οποίους ταλαιπωρεί η συγκεκριμένη φλεγμονώδης νόσος ενδέχεται να αντιμετωπίσουν:

• Μαύρα στίγματα: Τα μαύρα στίγματα εμφανίζονται συχνά κατά ζεύγη και λαμβάνουν μικρά, σπυρωτά σχήματα.
• Εξογκώματα: Αρχικό στάδιο της πάθησης είναι η εμφάνιση ενός ή περισσότερων επώδυνων εξογκωμάτων επάνω ή γύρω από τις περιοχές των ιδρωτοποιών αδένων. Μπορούν να εμφανιστούν και στα σημεία όπου το δέρμα δέχεται μεγάλη τριβή.
• Διαρροές: Τα εξογκώματα ή άλλες πληγές μεγαλώνουν, ανοίγουν κι εκκρίνουν πύον με δυσάρεστη οσμή.
• Σήραγγες: Σε ορισμένες βαριές περιπτώσεις ιδρωταδενίτιδας δημιουργούνται σήραγγες, οι οποίες ενώνουν τα εξογκώματα μεταξύ τους. Αυτές είναι ιδιαίτερα επώδυνες κι επουλώνονται δύσκολα.

Προδιαθεσικοί παράγοντες της διαπυιτικής ιδρωταδενίτιδας

Παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης ιδρωταδενίτιδας είναι:

• Ηλικία: Παρατηρείται συχνότερα στις ηλικίες 20-30 ετών.
• Φύλο: Η ιδρωταδενίτιδα είναι πιο συχνή στις γυναίκες.
• Οικογενειακό ιστορικό: Άτομα με τουλάχιστον έναν συγγενή πρώτου βαθμού ο οποίος παρουσιάζει ιδρωταδενίτιδα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο.
• Επιλογές τρόπου ζωής: Το κάπνισμα εντείνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
• Παχυσαρκία: Η παχυσαρκία αυξάνει τις πιθανότητες ιδρωταδενίτιδας, αφού το δέρμα υπόκειται μεγαλύτερη τριβή σε περισσότερα σημεία.
• Άτομα που πάσχουν από σοβαρή ακμή, αρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη, φλεγμονώδη νόσο εντέρου και άλλα μεταβολικά σύνδρομα.

Επιπλοκές ιδρωταδενίτιδας

Η παρουσία ιδρωταδενίτιδας έχει σοβαρές επιπλοκές στον τρόπο και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Συγκεκριμένα, η χρόνια μορφή της νόσου μπορεί να προκαλέσει:

• Μόλυνση της περιοχής με εκροή πύου και σχηματισμό μικροαποστημάτων.
• Σχηματισμό πολλαπλών ουλών στο δέρμα και αλλαγή της χροιάς του δέρματος.
• Περιορισμό στην κινητικότητα της περιοχής λόγω ουλών και πόνου.
• Η χρόνια ιδρωταδενίτιδα μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία καρκίνου του δέρματος.
• Οίδημα της περιοχής λόγω διόγκωσης των γειτονικών λεμφαδένων.
• Ψυχολογικά προβλήματα λόγω αισθητικής παραμόρφωσης της περιοχής.

Πώς διαγιγνώσκεται η ιδρωταδενίτιδα;

Η διάγνωση της ιδρωταδενίτιδας πολλές φορές είναι δύσκολη, καθώς η νόσος συγχέεται με άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν τοπικά αποστήματα στο δέρμα. Για παράδειγμα, οζίδια με πύο στην περιοχή του κόκκυγα ενδέχεται να οφείλονται σε κύστη κόκκυγος. Η ιδρωταδενίτιδα και η κύστη κόκκυγος αποτελούν δύο ξεχωριστές νόσους, οι οποίες διαθέτουν διαφορετική αιτιολογία αλλά και αντιμετώπιση. Η διάγνωση στηρίζεται στο ιστορικό, στην κλινική επισκόπηση του δέρματος και στα συμπτώματα του ασθενούς. Δεν υπάρχει εργαστηριακή εξέταση που να επιβεβαιώνει τη διάγνωση ιδρωταδενίτιδας.

Θεραπεία ιδρωταδενίτιδας

Η θεραπεία της ιδρωταδενίτιδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι πλήρως ιάσιμη συντηρητικά, εφόσον είναι μία χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος. Ο θεράπων ιατρός δημιουργεί ένα πλάνο θεραπείας το οποίο στοχεύει στην μείωση των εξάψεων, την επούλωση των πληγών και την ανακούφιση του πόνου του ασθενούς. Περιλαμβάνει συντηρητική αλλά και επεμβατική αντιμετώπιση. Στις ήπιες μορφές αντιμετώπισης της ιδρωταδενίτιδας, οι επιλογές είναι:

• Τοπική αντιβιοτική αγωγή με τη μορφή αλοιφής ή και εκ του στόματος για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Ενέσεις με στεροειδή στην περιοχή της ιδρωταδενίτιδας
• Ορμονική θεραπεία
• Βιολογικοί παράγοντες
• Αναλγητική αγωγή

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ιδρωταδενίτιδας ή σε αποτυχία της συντηρητικής αντιμετώπισης, καταφεύγουμε στη χειρουργική οδό. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης χαρτογραφούμε πλήρως την πάσχουσα περιοχή, με στόχο να εντοπίσουμε πλήρως όλα τα συρίγγια. Στη συνέχεια, γίνεται ολοκληρωτική εκτομή της πάσχουσας περιοχής με χρήση διαθερμίας ή λέιζερ. Το τραύμα επουλώνεται σταδιακά με επαναλαμβανόμενες αλλαγές. Σε κάποιες περιοχές που το τραύμα έχει μεγάλες διαστάσεις  μπορεί να ακολουθήσει πλαστική αποκατάσταση της περιοχής με στόχο τη γρηγορότερη επούλωση του τραύματος.

Ο Γενικός Χειρουργός Κυρίτσης Αλέξανδρος έχει εξειδικευτεί επί τριετία σε κορυφαία κέντρα του Ηνωμένου Βασιλείου και των Η.Π.Α. Αν πιστεύετε ότι πάσχετε από ιδρωταδενίτιδα μπορείτε να επικοινωνήσετε για άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση.