Η επέμβαση βουβωνοκήλης αποτελεί το πιο συνηθισμένο χειρουργείο στον τομέα της γενικής χειρουργικής. Είναι γεγονός ότι πάνω από 20 εκατομμύρια επεμβάσεις αποκατάστασης βουβωνοκήλης πραγματοποιούνται παγκόσμια κάθε έτος. Με τον όρο βουβωνοκήλη εννοούμε την προβολή περιεχομένου της κοιλιάς από μια τρύπα στη βουβωνική περιοχή είτε δεξιά είτε αριστερά. Η βουβωνοκήλη ταλαιπωρεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εντοπίζεται στους άντρες.
Από τη στιγμή που τεθεί η διάγνωση της βουβωνοκήλης είτε κλινικά είτε με απεικονιστική εξέταση ( υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία ) τότε ιατρικά επιβάλλεται η αποκατάστασή της το συντομότερο δυνατόν για την αποφυγή δυσάρεστων επιπλοκών. Αν μια βουβωνοκήλη αφεθεί χωρίς χειρουργική θεραπεία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε περίσφιξη εντέρου με συνέπεια τη ταχύτατη νέκρωσή του. Είναι μια επιπλοκή άκρως επικίνδυνη που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια ζωής. Επομένως, κάθε βουβωνοκήλη που διαγιγνώσκεται πρέπει να προγραμματίζεται για χειρουργική αποκατάσταση άμεσα.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης πραγματοποιούνταν με τομή άνωθεν της βουβωνικής περιοχής , ανάταξη της κήλης και τοποθέτηση πλέγματος από πάνω. Είναι μια επέμβαση που έχει καλά αποτελέσματα θεραπείας της βουβωνοκήλης αλλά είναι επώδυνη και η επιστροφή στην καθημερινότητα αργεί αρκετά. Τα τελευταία χρόνια με την αλματώδη εξέλιξη στον τομέα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής η επέμβαση εκλογής για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης έγινε η λαπαροσκοπική αποκατάσταση καθώς τα πλεονεκτήματα έναντι της ανοιχτής τεχνικής είναι σημαντικά. Η λαπαροσκοπική επέμβαση είναι ανώδυνη, έχει μικρότερα ποσοστά υποτροπής και η επιστροφή στις δραστηριότητές μας είναι ταχύτατη. Πλέον σε όλο τον κόσμο οι βουβωνοκήλες αντιμετωπίζονται λαπαροσκοπικά και μόνο σε εξαιρέσεις στρεφόμαστε στην ανοιχτή προσέγγιση.
Για την λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης υπάρχουν δύο αναγνωρισμένες τεχνικές, η εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση ( TEP ) και η ενδοπεριτοναϊκή αποκατάσταση ( TAPP ). Στην ενδοπεριτοναϊκή αποκατάσταση εισερχόμαστε λαπαροσκοπικά εντός της κοιλιάς και αφού δημιουργήσουμε κρημνό περιτοναίου ανατάσσουμε την κήλη και τοποθετούμε το πλέγμα. Αντίθετα στην εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση δεν εισερχόμαστε εντός της κοιλιάς αλλά μένουμε λαπαροσκοπικά πάνω από το περιτόναιο, γίνεται ανάταξη της κήλης και τοποθέτηση του πλέγματος. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μελέτες συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των δύο αυτών τεχνικών. Η αποτελεσματικότητα και τα ποσοστά υποτροπής βρέθηκαν παρόμοια στις δύο τεχνικές και καμία δεν φαίνεται να υπερτερεί της άλλης. Η εξωπεριτοναϊκή ( TEP ) αποκατάσταση κρίθηκε ελαφρώς πιο ανώδυνη ενώ η ενδοπεριτοναϊκή ( TAPP ) τεχνική φάνηκε να έχει καλύτερα αποτελέσματα στις μεγάλες κήλες.
Συμπερασματικά σε όλες τις μελέτες φάνηκε ότι οι δύο αυτές τεχνικές έχουν παρόμοια αποτελέσματα και η επιλογή έγκειται στην προτίμηση, στην εξοικείωση και στην εκπαίδευση του χειρουργού. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο αυτές τεχνικές λαπαροσκοπικής αποκατάστασης της βουβωνοκήλης υπερτερούν ξεκάθαρα της ανοιχτής προσέγγισης και αποτελούν ξεκάθαρα την επέμβαση εκλογής. Αυτός είναι ο λόγος που πλέον σε όλες τις προηγμένες χώρες η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης έχει καθιερωθεί πλήρως και έχει αντικαταστήσει την τεχνική της ανοιχτής επέμβασης. Μεγάλο πλεονέκτημα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης είναι και η αντιμετώπιση αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης μόνο με τρεις μικρές τομές του 0,5 εκ ενώ στην ανοιχτή τενική απαιτούνται δύο μεγάλες τομές στις βουβωνικές περιοχές γεγονός που δυσκολεύει ιδιαίτερα τη μετεγχειρητική ανάρρωση.